Pekka Haavisto
Pekka Haavisto (2022) | |||
Data i miejsce urodzenia | 23 marca 1958 | ||
---|---|---|---|
Minister spraw zagranicznych Finlandii | |||
Okres | od 6 czerwca 2019 | ||
Przynależność polityczna | Liga Zielonych | ||
Poprzednik | Timo Soini | ||
Następca | Elina Valtonen | ||
Minister rozwoju Finlandii | |||
Okres | od 17 października 2013 | ||
Przynależność polityczna | Liga Zielonych | ||
Poprzednik | Heidi Hautala | ||
Następca | Sirpa Paatero | ||
Minister środowiska Finlandii | |||
Okres | od 13 kwietnia 1995 | ||
Przynależność polityczna | Liga Zielonych | ||
Poprzednik | |||
Następca | Satu Hassi | ||
| |||
|
Pekka Olavi Haavisto (ur. 23 marca 1958 w Helsinkach) – fiński polityk, w latach 1995–1999 minister środowiska, od 2013 do 2014 minister rozwoju, od 2019 do 2023 minister spraw zagranicznych, w latach 1993–1995 i 2018–2019 przewodniczący Ligi Zielonych. Kandydat w wyborach prezydenckich w 2012, 2018 i 2024.
Życiorys
W 1975 ukończył szkołę średnią. Pracował jako redaktor magazynów „Komposti”, „Suomi-lehti” i „Vihreä Lanka”. Od 1987 do 1995 przez dwie kadencje sprawował mandat posła do Eduskunty, reprezentując okręg helsiński. Od 1993 do 1995 był przewodniczącym Ligi Zielonych. W okresie od kwietnia 1995 do kwietnia 1999 sprawował urząd ministra środowiska w pierwszym rządzie Paava Lipponena. Był równocześnie ministrem w ministerstwie środowiska[1]. Przez następne sześć lat pracował w Organizacji Narodów Zjednoczonych, biorąc udział w różnych misjach pokojowych. Prowadził także zajęcia na Uniwersytecie Helsińskim.
W wyniku wyborów w 2007 po dwunastoletniej przerwie powrócił do fińskiego parlamentu. Reelekcję uzyskał w 2011. Został także kandydatem swojego ugrupowania w wyborach prezydenckich w 2012. W pierwszej turze głosowania otrzymał 18,8% głosów, zajmując 2. miejsce i przechodząc do drugiej tury[2]. W drugiej turze wyborów dostał poparcie na poziomie 37,4%, przegrywając z Saulim Niinistö[3].
17 grudnia 2013 objął urząd ministra rozwoju w rządzie Jyrkiego Katainena, zastępując Heidi Hautalę. Pozostał na tym stanowisku również w utworzonym w 2014 gabinecie Alexandra Stubba, odszedł jednak z rządu 26 września 2014, gdy jego ugrupowanie opuściło koalicję. W 2015 ponownie został wybrany do Eduskunty[4]. W 2018 ponownie był kandydatem Ligi Zielonych w wyborach prezydenckich. W pierwszej turze głosowania (jedynej wobec zapewnienia sobie przez urzędującego prezydenta w niej reelekcji) otrzymał 12,4% głosów, zajmując 2. miejsce wśród 8 kandydatów[5].
W listopadzie 2018 ponownie został przewodniczącym Ligi Zielonych w drodze głosowania członków partii, zastępując rezygnującego z tego stanowiska z powodów zdrowotnych Touka Aalto. Powrócił tym samym na to stanowisko po około 23 latach[6]. Partią kierował do czerwca 2019.
W 2019 utrzymał mandat deputowanego na kolejną kadencję[7]. 6 czerwca 2019 objął urząd ministra spraw zagranicznych w koalicyjnym rządzie Anttiego Rinne[8]. Pozostał na tym stanowisku również w powołanym 10 grudnia 2019 gabinecie Sanny Marin[9]. W wyborach w 2023 po raz kolejny wybrany do fińskiego parlamentu[10]. 20 czerwca 2023 zakończył pełnienie funkcji ministra.
W czerwcu 2023 zapowiedział swój start w kolejnych wyborach prezydenckich w 2024[11]. W pierwszej turze wyborów, która odbyła się 28 stycznia 2024, otrzymał 836 tys. (25,8%), zajmując 2. miejsce spośród 9 kandydatów[12]. Przeszedł do drugiej tury, w której jego konkurentem został Alexander Stubb (który uzyskał poparcie na poziomie 27,2%)[12]. W drugiej turze z 11 lutego uzyskał 48,4% głosów, przegrywając tym samym wybory[13].
Życie prywatne
Pekka Haavisto jest jawnym gejem. Zawarł rejestrowany związek partnerski z pochodzącym z Ekwadoru Nexarem Antoniem Floresem[14].
Przypisy
- ↑ Haavisto, Pekka Olavi. valtioneuvosto.fi. [dostęp 2021-10-07]. (fiń.).
- ↑ PRESIDENTINVAALI 22.1.2012: Tulos. Koko maa. vaalit.fi. [dostęp 2012-01-22]. (fiń.).
- ↑ PRESIDENTINVAALI 5.2.2012: Tulos. Koko maa. vaalit.fi. [dostęp 2012-02-05]. (fiń.).
- ↑ Eduskuntavaalit 2015: Koko maa – ehdokkaat. yle.fi. [dostęp 2015-04-19]. (fiń.).
- ↑ Presidentinvaali 2018, 1. vaali. vaalit.fi. [dostęp 2018-01-28]. (fiń.).
- ↑ Pekka Haavisto elected new Greens chair. yle.fi, 3 listopada 2018. [dostęp 2018-11-07]. (ang.).
- ↑ Eduskuntavaaleissa 2019 valitut kansanedustajat. eduskunta.fi, 15 kwietnia 2019. [dostęp 2021-10-09]. (fiń.).
- ↑ Government of Prime Minister Rinne appointed. valtioneuvosto.fi, 6 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-06]. (ang.).
- ↑ Government of Prime Minister Marin appointed. valtioneuvosto.fi, 10 grudnia 2019. [dostęp 2019-12-10]. (ang.).
- ↑ Parliamentary Elections 2023: Results: Whole country: Elected. vaalit.fi. [dostęp 2023-04-03]. (ang.).
- ↑ Pekka Haavisto announces 2024 presidential bid. yle.fi, 8 czerwca 2023. [dostęp 2024-01-29].
- ↑ a b Presidentinvaali 2024, 1. vaali. vaalit.fi. [dostęp 2024-02-11]. (fiń.).
- ↑ Presidentinvaali 2024, 2. vaali. vaalit.fi. [dostęp 2024-02-11]. (fiń.).
- ↑ Miinakentiltä kotirannoille. apu.fi, 27 października 2004. [dostęp 2018-01-28]. (fiń.).
Bibliografia
- Profil na stronie Eduskunty. [dostęp 2018-01-28]. (ang.).
- p
- d
- e
W dniu zaprzysiężenia |
|
---|---|
Późniejsi członkowie rządu |
|
- p
- d
- e
W dniu zaprzysiężenia |
|
---|---|
Późniejsi członkowie rządu |
|
- p
- d
- e
W dniu zaprzysiężenia |
|
---|---|
Późniejsi członkowie rządu |
|
- p
- d
- e
W dniu zaprzysiężenia |
|
---|---|
Późniejsi członkowie rządu |
|
- p
- d
- e
W dniu zaprzysiężenia |
|
---|---|
Późniejsi członkowie rządu |
|
- Britannica: biography/Pekka-Haavisto
- NE.se: pekka-haavisto
- Uppslagsverket Finland ID: HaavistoPekka