Wybory parlamentarne w Syrii w 2012 roku

Syria Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Syrii Ustrój polityczny Ustrój polityczny Syrii Konstytucja Konstytucja Syrii Władza ustawodawcza Zgromadzenie Ludowe Władza wykonawcza Prezydent Wiceprezydent Premier Rząd Władza sądownicza Wymiar sprawiedliwości Wysoka Rada Sprawiedliwości Najwyższy Sąd Konstytucyjny Prokurator Generalny Syrii Kontrola państwowa Kontrola państwowa Centralna Organizacja Kontroli Finansowej Finanse Bank Centralny Syrii Samorząd terytorialny Podział administracyjny Syrii Samorząd Terytorialny Partie polityczne Partie polityczne Narodowy Front Postępu Wybory Wybory parlamentarne: 2012 Wybory prezydenckie: 2007 Wybory samorządowe: 2011 Referenda: 2012 Polityka zagraniczna Polityka zagraniczna Ministerstwo Spraw Zagranicznych Syrii Wikiprojekt Polityka

Wybory parlamentarne w Syrii odbyły się 7 maja 2012 i odbywały się w czasie wojny domowej między siłami prezydenta Baszszara al-Asada i zbrojną opozycją. Wybory zostały całkowicie zbojkotowane przez opozycję.

Do wyboru 250 członków parlamentu uprawnionych było 14,8 mln osób. W wyborach udział wzięło 7200 kandydatów. Do wyborów przystąpiło 12 partii, na co zezwoliło referendum z 26 lutego 2012, gdyż wcześniej funkcjonowanie partii opozycyjnych było nielegalne. Przegłosowane referendum naniosło poprawki do konstytucji, które umożliwiły tworzenie nowych partii politycznych i ograniczyły sprawowanie władzy przez prezydenta do dwóch siedmioletnich kadencji^[1].

W wyborach zwycięstwo odniósł blok „Jedności Narodu”, wspierający prezydenta Assada. Do parlamentu dostali się kandydaci niezależni, jednakże opozycyjnej koalicji "dla zmian pokojowych" nie przyznano mandatów. Frekwencja wyborcza wyniosła 58%^[2].

24 maja 2012 otwarto obrady nowego parlamentu składającego z deputowanych partii rządzącej i kandydatów niezależnych. Wśród 250 członków parlamentu było 30 kobiet^[3].

6 czerwca 2012 Asad mianował Rijada Farida Hidżaba by sformułował po majowych wyborach nowy rząd. Zastąpił na stanowisku Adila Safara, który został premierem w miesiąc po wybuchu kryzysu w Syrii, czyli w kwietniu 2011^[4].

Przypisy