Tu-98
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Producent | Tupolew | ||
Typ | doświadczalny bombowiec | ||
Konstrukcja | metalowa | ||
Załoga | 3 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 1955 | ||
Liczba egz. | 1 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 2 x Silnik turboodrzutowy Ljulka AL-7F | ||
Ciąg | 93,2 kN każdy | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 17,27 m | ||
Długość | 32,06 m | ||
Wysokość | 8,06 m | ||
Powierzchnia nośna | 87,5 m² | ||
Masa | |||
Startowa | 39 000 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 1 365 km/h | ||
Pułap | 12 750 m | ||
Zasięg | 2 440 km | ||
Dane operacyjne | |||
Użytkownicy | |||
ZSRR | |||
|
Tu-98 – radziecki doświadczalny, naddźwiękowy bombowiec, skonstruowany w połowie lat 50. w biurze konstrukcyjnym Tupolewa. Oznaczenie w kodzie NATO "Backfin".
Historia
Tu-98 od początku swojego istnienia nie był przeznaczony do seryjnej produkcji. Samolot powstał jako wynik prac nad skonstruowaniem nowego bombowca osiągającego prędkość naddźwiękową, mającego zastąpić poddźwiękowe Tu-16. Tu-98 zbudowano w 1954 roku, do swojego pierwszego lotu wzbił się rok później (niektóre źródła podają 1956 rok, jako datę pierwszego lotu) a próby zakończono w 1956 roku. W tym samym roku w czerwcu, samolot został pokazany amerykańskiej delegacji pod przewodnictwem generała Nathana Farraguta Twininga na lotnisku wojskowym w Kubince pod Moskwą. Maszyna wywarła duże wrażenie na amerykanach niezdających sobie sprawy, że jest to tylko samolot eksperymentalny. Doświadczenia zdobyte przy projektowaniu Tu-98 zostały wykorzystane w pracach związanych z budową ciężkiego myśliwca przechwytującego Tu-128.
Konstrukcja
Tu-98 był trzymiejscowym, wolnonośnym średniopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej. Napęd stanowiły dwa silniki turboodrzutowe Ljulka AL-7F umieszczone w kadłubie. Wloty powietrza do silników znajdowały się po obu stronach kadłuba, nad oraz przed krawędzią natarcia skrzydła. Skośne skrzydło o obrysie dwutrapezowym, ujemnym wzniosem i cienkim profilem przeznaczonym do osiągania prędkości naddźwiękowych. Na obu płatach (ich wierzchniej części) zamontowano grzebienie aerodynamiczne wymuszające równoległy opływ powietrza względem powierzchni płata. Wiązało się to z faktem, iż w części przykadłubowej, skrzydła miały dużo większą szerokość niż na końcach. Takie ukształtowanie oraz fakt, że były to skrzydła o dużym skosie, powodowały odchylanie strug przepływającego nad płatem powietrza w kierunku jego końcówki, a w efekcie, zaburzenia równowagi podłużnej samolotu. Aby zapobiec temu niekorzystnemu zjawisku, w radzieckich konstrukcjach często stosowano grzebienie aerodynamiczne wymuszające prawidłowy, równoległy opływ. Usterzenie klasyczne, skośne, płytowe stery wysokości bez wzniosu o trapezowym obrysie umieszczone w dolnej części kadłuba.
Uzbrojenie
Maszyna mogła przenosić około 5000 kg bomb. W ster kierunku wkomponowana była gondola z dwoma działkami NR-23 kalibru 23 mm.
Linki zewnętrzne
- Opis samolotu Tu-98 na stronie Aviastar
Bibliografia
- Eksperymentalny bombowiec przydźwiękowy Tu-98, "Skrzydlata Polska", nr 45 (1984), s. 11, ISSN 0137-866x.
- p
- d
- e
Cywilne | |
---|---|
Wojskowe | |
Bezzałogowe | |
Eksperymentalne | |
Projekty | |
Historyczne |
|
- p
- d
- e
Samoloty myśliwskie | |
---|---|
Samoloty bombowe | |
Samoloty obserwacyjne rozpoznawcze i dowodzenia | |
Samoloty szturmowe | |
Samoloty szkolno-treningowe | |
Samoloty transportowe i szybowce desantowe | |
Śmigłowce | |
Prototypy i konstrukcje doświadczalne |
|