Takanori Gomi

Takanori Gomi

五味隆典

Gomi w 2017
Pseudonim	Fireball Kid[1]
Data i miejsce urodzenia	22 września 1978[1] Aikawa, Kanagawa[1]
Obywatelstwo	Japonia[1]
Wzrost	173[1] cm
Masa ciała	70[1] kg
Styl walki	zapasy
Kategoria wagowa	lekka[1]
Klub	Kugayama Rascal[1]
Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk	52[1]
Zwycięstwa	36
Przez nokauty	14
Przez poddania	6
Przez decyzje	6
Porażki	15
Remisy	0
Nieodbyte	1
↑ Bilans walk aktualny na 29 lipca 2018.
Strona internetowa

Takanori Gomi (jap. 五味隆典 Gomi Takanori; ur. 22 września 1978) – japoński zapaśnik i zawodnik mieszanych sztuk walki, mistrz organizacji Shooto w wadze półśredniej (2001–2003) oraz mistrz PRIDE FC w wadze lekkiej (2005–2007).

Kariera sportowa

Zapasy

W szkole średniej trenował boks i baseball, następnie rozpoczął treningi w zapasach w stylu wolnym i catch wrestlingu. Czterokrotnie wygrał turniej All Japan Combat Wrestling Championships (mistrzostwa Japonii w submission wrestlingu).

Mieszane sztuki walki

W MMA zadebiutował w 1998 roku. Walcząc dla organizacji Shooto, był niepokonany w 14 walkach z rzędu^[1]. W grudniu 2001 roku został mistrzem Shooto w wadze półśredniej, wygrywając z Rumina Sato przez jednogłośną decyzję^[1]. Pas utracił niespodziewanie w październiku 2003 roku w jego drugiej obronie na rzecz Joachima Hansena^[1]. Była to pierwsza porażka Gomiego w profesjonalnej karierze^[1]. Po kolejnej porażce (z B.J. Pennem na gali Rumble on the Rock 4)^[1], odszedł do organizacji PRIDE FC. W ciągu półtora roku odniósł serię 10 zwycięstw z rzędu, zwieńczoną zwycięstwem w turnieju Pride 2005 Lightweight Grand Prix^[1]. 31 grudnia 2005 roku, w finale tej imprezy, pokonał przez nokaut Hayato Sakurai, zostając mistrzem PRIDE w wadze lekkiej. Pas dzierżył do końca istnienia tej organizacji^[1].

Po rozwiązaniu PRIDE FC podpisał kontrakt z nowo utworzoną japońską organizacją World Victory Road. 4 stycznia 2009 roku walczył z Satoru Kitaoką w walce o mistrzostwo WVR w wadze lekkiej. Przegrał przez poddanie w 1. minucie i 41. sekundzie pierwszej rundy (najszybsza porażka w karierze)^[2].

W marcu 2010 roku w swoim debiucie w amerykańskiej organizacji UFC przegrał przez poddanie z Kennym Florianem^[1]. Pierwsze zwycięstwo zanotował 1 sierpnia 2010 nokautując Tysona Griffina w 1. rundzie^[1]. Od 2011 przegrywa ważniejsze pojedynki kolejno z Clayem Guidą^[1], Natem Diazem^[1] czy Joe Lauzonem^[1]. W tym czasie jego największym zwycięstwem (po znokautowaniu Griffina) było pokonanie na punkty zwycięzcy TUF'a Maca Danziga^[1]. Po przegranej z Koreańczykiem Dong Hyun Kim 23 września 2017^[1], został z UFC zwolniony. W sumie jego rekord w organizacji wyniósł 4-9^[3].

Krótko po zwolnieniu, pod koniec listopada związał się z rodzimym Rizin Fighting Federation, natomiast zadebiutował w niej 31 grudnia 2017 przeciwko rodakowi Yusuke Yachi z którym ostatecznie przegrał przez poddanie w pierwszej rundzie^[4]. 29 lipca 2018 podczas gali Rizin 11 przełamał zwycięską niemoc pokonując Amerykanina Melvina Guillarda przez KO w pierwszej rundzie^[5].

Osiągnięcia

Mieszane sztuki walki:

• 2001–2003: mistrz Shooto w wadze półśredniej (do 70 kg)
• 2005: Pride 2005 Lightweight Grand Prix – 1. miejsce w wadze lekkiej (do 73 kg)
• 2005–2007: mistrz PRIDE FC w wadze lekkiej

Zapasy:

• 1998: 2nd All Japan Combat Wrestling Championships – 3. miejsce w kat. 69 kg
• 2001: 5th All Japan Combat Wrestling Championships – 1. miejsce w kat. 69 kg
• 2002: 6th All Japan Combat Wrestling Championships – 1. miejsce w kat. 74 kg
• 2003: 8th All Japan Combat Wrestling Championships – 1. miejsce w kat. 74 kg
• 2007: 12th All Japan Combat Wrestling Championships – 1. miejsce w kat. 74 kg

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Statystyki i lista walk MMA