Proteza naczyniowa

Proteza naczyniowa - jest implantem, czyli wyrobem medycznym, który wprowadza się na stałe do organizmu w celu zastąpienia naturalnego naczynia krwionośnego. Protezy naczyniowe wykonane są najczęściej z włókien poliestrowych (np. dakronu). Mogą być wytwarzane techniką tkaną bądź dzianą lub z ciągnionego politetrafluoroetylenu (PTFE, nazwa firmowa Gore-Tex®) o ścianach jednolitych i gładkich.

Pierwszą protezę naczyniową z tworzywa sztucznego wszczepił w 1958 Michael Ellis DeBakey i od lat 60. XX w. są używane rutynowo w chirurgii naczyniowej^[1].

Często stosowane są też protezy naczyniowe biologiczne, takie jak homograft z zastawką tętnicy płucnej lub homograft aortalny zapoczątkowany przez Donalda Rossa w 1966, czy odzwierzęca, np. Contegra® (odcinek cielęcej żyły szyjnej z zastawką)^[2][3][4].

Protezy naczyniowe stosuje się głównie w czasie zabiegów operacyjnych dotyczących tętnic, rzadziej żył, w celu ominięcia albo zastąpienia zwężonego, poszerzonego lub niedrożnego odcinka naczynia krwionośnego, oraz np. do wytworzenia przetoki tętniczo-żylnej do przeprowadzania dializ (przetoka dializacyjna).

Protezy naczyniowe z zastawką, lub bez wykorzystywane są także w leczeniu nabytych i wrodzonych wad serca, np. tętniak rozwarstwiający aorty, tetralogia Fallota, podczas rekonstrukcji drogi odpływu z prawej komory serca, czy operacji Blalocka-Taussig, lub operacji Norwooda do połączenia tętnicy podobojczykowej z tętnicą płucną^[4].

• 
  Schemat operacji Blalock-Taussig – połączenie prawej tętnicy podobojczykowej z prawą tętnicą płucną. A – pierwotne bezpośrednie połączenie. B – połączenie zmodyfikowane z użyciem protezy naczyniowej.
• 
  Schemat zewnątrzsercowego połączenia w operacji Fontana z użyciem protezy Gore-Tex
• 
  Wstawka z protezy dakronowej w leczeniu tętniaka aorty brzusznej
• 
  Przetoka tętniczo-żylna (przetoka dializacyjna) z Gore-Texu do hemodializy

Przypisy