Paolo Emilio Zacchia
| Kardynał prezbiter | |||
 | |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 1554 | ||
| Data i miejsce śmierci | 31 maja 1605 | ||
| Biskup Montefiascone | |||
| Okres sprawowania | 1601–1605 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Sakra biskupia | 27 maja 1601 | ||
| Kreacja kardynalska | 3 marca 1599 | ||
| Kościół tytularny | |||
| |||
| Data konsekracji | 27 maja 1601 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Klemens VIII | ||||||
| Współkonsekratorzy | Camillo Borghese | ||||||
| |||||||
Paolo Emilio Zacchia (ur. w 1554 w Vezzano Ligure, zm. 31 maja 1605 w Rzymie) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się w 1554 roku w Vezzano Ligure, jako syn Gasparego Zacchii Veronici de’ Nobili (jego bratem był Laudivio Zacchia)[1]. Studiował na Uniwersytecie Pizańskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. Po studiach udał się do Rzymu, gdzie został archidiakonem kapituły katedralnej w Sarzanie, także pełnił różne funkcje w Kurii Rzymskiej, m.in.: audytora Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej, prałata Jego Świątobliwości i nadzwyczajnego nuncjusza apostolskiego w Hiszpanii (jego zadaniem było rozstrzygnięcie roszczeń względem Ferrary i jego władcy Cezara d’Este)[1]. 3 marca 1599 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Marcello[2]. 14 maja 1601 roku został wybrany biskupem Montefiascone, a trzynaście dni później przyjął sakrę[2]. W 1604 roku został prefektem Kongregacji Soborowej i pełnił tę funkcję do śmierci, która nastąpiła 31 maja 1605 roku w Rzymie[1].
Przypisy
- p
- d
- e
Kontrola autorytatywna (osoba):
