Maksymilian Pohorille
Data i miejsce urodzenia | 29 czerwca 1915 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 15 lutego 2003 |
Profesor nauk ekonomicznych | |
Specjalność: ekonomia polityczna | |
Doktorat | 1951 |
Profesura | 1954 |
Rektor | |
Uczelnia | Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR |
Okres spraw. | 1957–1968 |
Odznaczenia | |
Maksymilian Pohorille (ur. 29 czerwca 1915 w Buczaczu, zm. 15 lutego 2003 w Warszawie) – polski ekonomista, działacz komunistyczny, nauczyciel akademicki, profesor nauk ekonomicznych, rektor Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR w latach 1957–1968.
Życiorys
Urodził się w rodzinie pochodzenia żydowskiego[1] jako syn Mariana i Ireny[2]. Od 1930 roku należał do Komunistycznego Związku Młodzieży Zachodniej Ukrainy, a potem do Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej „Życie” oraz Komunistycznego Związku Młodzieży Polski[3]. W 1933 ukończył Gimnazjum Państwowe w Buczaczu[2]. W latach 1933–1936 studiował na Politechnice Lwowskiej. Po 1939 pracował jako nauczyciel w szkole średniej w Buczaczu i studiował zaocznie w Instytucie Pedagogicznym we Lwowie[3]. Po 1941 został przesiedlony do Kirgizji. Tam pracował jako robotnik w kołchozie „Put’ Lenina”[3]. W 1943 wstąpił do Związku Patriotów Polskich[3], przewodniczył zarządowi rejonowemu tej organizacji[4]. W latach 1943–1946 był też dyrektorem polskich szkół średnich w Kurszabie i Osz[3].
W 1946 wrócił do kraju i wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[3]. W 1948 został kierownikiem Wojewódzkiej Szkoły Partyjnej przy KW PZPR w Szczecinie[4]. Przed 1950 był kierownikiem Zakładu Ekonomii Politycznej w Akademii Handlowej w tym mieście[3]. W 1950 został zastępcą profesora w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie, w której doktoryzował się w 1951 (z pozwoleniem ministra bez uprzedniego uzyskania stopnia magistra[3]), a w 1953 został kierownikiem Katedry Zespołowej Ekonomii Politycznej w SGPiS[3]. W latach 1950–1953 pracował w Instytucie Kształcenia Kadr Naukowych przy KC PZPR[3]. Od 1950 do 1957 był zastępcą dyrektora Szkoły Partyjnej przy KC PZPR[4]. W 1954 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk ekonomicznych[5]. Od 1957 do 1968 pełnił funkcję rektora Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR[4]. W trakcie antysemickiej nagonki, trwającej od marca 1968, został odsunięty z pełnionych funkcji i pozostał wykładowcą SGPiS[1]. Był promotorem m.in. pracy magisterskiej i doktorskiej Grzegorza Kołodki[1].
Był mężem Eugenii z Gartenbergów (1918−1971)[6].
Zmarł 15 lutego 2003 w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A15-2-8)[6].
Ordery i odznaczenia
- Order Sztandaru Pracy I klasy (1964)[7]
- Złoty Krzyż Zasługi (28 września 1954)[8]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)[9]
Przypisy
- ↑ a b c Trzech na jednego. pte.pl. [dostęp 2022-03-26].
- ↑ a b Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2024-03-20] .
- ↑ a b c d e f g h i j Bogusław Czarny: Wpływ aspirantów Katedry Ekonomii Politycznej w Instytucie Kształcenia Kadr Naukowych w Warszawie na polską ekonomię po II wojnie światowej, „Ekonomia” nr 41/2015, s. 25–57.
- ↑ a b c d Informacje w BIP IPN. [dostęp 2022-03-26].
- ↑ Prof. zw. dr hab. Maksymilian Pohorille, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-03-26] .
- ↑ a b Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2024-03-20] .
- ↑ Odznaczenia dla pracowników partyjnych, [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 171, 21 lipca 1964, s. 5.
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1588 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/201 – na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.
- identyfikator osoby w bazie „Ludzie nauki” (dawnej): 63994