Ludwik Świeżawski
 Ludwik Świeżawski (ok. 1935) | |
| Data i miejsce urodzenia | 23 września 1906 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 11 lutego 1991 |
| Narodowość | polska |
| Język | polski |
| Dziedzina sztuki | |
Ludwik Świeżawski (ur. 23 września 1906 w Krakowie, zm. 11 lutego 1991 w Warszawie) – polski poeta, prozaik, autor utworów dla dzieci i młodzieży, kierownik artystyczny kabaretów literackich.
Życiorys
Ukończył studia na Wydziale Reżyserskim Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi. Studiował także na Wydziale Humanistycznym (polonistykę i historię) na Uniwersytecie Jagiellońskim i Uniwersytecie Jana Kazimierza oraz historię sztuki na uniwersytetach w Rzymie i Wiedniu. Debiutował jako pisarz w 1927 roku na łamach dziennika „Ilustrowany Kurier Codzienny” (Kraków). Był członkiem grupy literacko artystycznej „Litart” (Kraków). W latach 1937-1940 przebywał w Warszawie, gdzie był kierownikiem literackim kabaretu „Ścichapęk”. W latach 1940–1946 był działaczem podziemia kulturalnego. Po wojnie mieszkał w Łodzi, a od 1976 roku w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 31D-6-5)[1].
Twórczość
- Trylogia o życiu polskiego malarza Artura Grottgera:
- Muza łaskawa
- Rapsod powstańczy
- Dobry geniusz
- Klechda o zaczarowanym sercu
- Leśna przygoda
- Lutnia dyniska[2] (Warszawa 1938)
- O wytrwałym wędrowcu
- Sadyba Robinsona
- Wianki. Powieść o królowej Jadwidze
- Zaginiona dziewczyna
- Ze słońcem na tarczy
- Do Matki
- Odgłosy leśne
Przypisy
Bibliografia
- Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.
