Limity dyskowe

Ten artykuł od 2016-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Limity dyskowe (ang. disk quotas) – mechanizmy obecne w nowoczesnych systemach operacyjnych, pozwalające zarządzać wykorzystaniem przez użytkowników zasobów dyskowych.

Systemy operacyjne Linux udostępniają tę funkcję od wersji jądra 2.2. Limity są funkcją jądra systemu Linux, więc koniecznym jest do korzystania z kwot posiadanie wkompilowanej w jądro ich obsługi oraz korzystanie ze współczesnych systemów plików. Dodatkowo niezbędnym jest odpowiednie oprogramowanie. Funkcja ta pozwala na przydzielanie użytkownikom jak i grupom pewnych ilości jednostek alokacji i i-węzłów, z których mogą korzystać. Funkcja limitu wraz z innymi funkcjami systemu pozwala automatycznie reagować na możliwość przekroczenia przydzielonych limitów przez użytkowników lub grupy.

Systemy operacyjne Microsoft Windows udostępniają tę funkcję od wersji systemu plików NTFS v.3.0 (zwanego również wersją 5), którego obsługa pojawiła się po raz pierwszy w Windows 2000.

Systemy operacyjne Novell Netware dysponowały limitami per user, i per katalog w systemie Netware 3 (1990r.), limity były dostępne również we wcześniejszych wersjach tego systemu.

W systemach z rodziny z/OS (OS390, MVS) limity są pośrednio dostępne dzięki mechanizmom DFSMS.