Konsulat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w Monachium

Konsulat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w Monachium[1]
Generalkonsulat der Republik Polen in München
Logo
Ilustracja
Siedziba Konsulatu Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej w Monachium przy Röntgenstr. 5
Państwo

 Niemcy

Data utworzenia

1920[2], 1948, 1994

Konsul Generalny RP

Barbara Pamirska (p.o.)[3]

Zatrudnienie

6 osób (1939), 20 osób (2020)

Adres
Röntgenstr. 5
D-81679 Monachium
Położenie na mapie Monachium
Mapa konturowa Monachium, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Konsulat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w Monachium”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Konsulat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w Monachium”
Położenie na mapie Bawarii
Mapa konturowa Bawarii, na dole znajduje się punkt z opisem „Konsulat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w Monachium”
Ziemia48°08′37,918″N 11°36′30,856″E/48,143866 11,608571
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Okręg konsularny Konsulatu Generalnego RP w Monachium (kolor fioletowy).
Była siedziba Konsulatu Generalnego RP w Monachium przy Pienzenauerstraße 15 (1931–1939)
Była siedziba Konsulatu Generalnego RP w Monachium przy Ismaningerstrasse 62a (2003–2004)

Konsulat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w Monachium (niem. Generalkonsulat der Republik Polen in München) – polska placówka konsularna w Monachium.

Okręg konsularny obejmuje obecnie Bawarię i Badenię-Wirtembergię.

Historia

W okresie od 27.07.1920 do 1.09.1939 placówka działała w randze konsulatu generalnego[2].

Kompetencja terytorialna[2]:

  • 1920–1921: kraje związkowe Bawaria (Bayern), Wirtembergia (Württemberg), Badenia (Baden), Hesja-Darmstadt (Hessen-Darmstadt);
  • 1926–1929: kraje związkowe Bawaria z wyjątkiem Palatynatu Reńskiego (Bayrische Pfalz), Wirtembergia i enklawa pruska Hohenzollern oraz Badenia;
  • 1936: Bawaria bez Palatynatu Reńskiego, Wirtembergia, Badenia i enklawa pruska Hohenzollern-Sigmaringen;
  • 1938–1939: Bawaria bez Palatynatu Reńskiego, Wirtembergia, Badenia, enklawa pruska Hohenzollern-Sigmaringen oraz terytoria sudeckie wcielone do powiatu Ratyzbona (Landkreis Regensburg)

Ponownie swoją placówkę w tym mieście – konsulat władze polskie utworzyły w ramach Polskiej Misji Wojskowej w Niemczech w 1948, konsulat generalny w 1994 r.

Kierownictwo

  • 1920–1922 – Ludwik Włodek, kons.
  • 1921 – Zygmunt Stefański, radca, tyt. kons. gen., p.o. kierownik
  • 1922–1927 – Leszek (Tarnawa-) Malczewski, kons. gen.
  • 1926 – Stefan Janusz Bratkowski, kons., p.o. kier.
  • 1927–1931 – Aleksander Wacław Ładoś, kons. gen., tyt. poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny
  • 1931 – Zygmunt August Miszke, kons.
  • 1931–1937 – Adam Lisiewicz, kons. gen.
  • 1937–1939 – Konstanty Jeleński, kons. gen.
  • 1939 – Mieczysław Grabiński, kons. gen.[4][2]

Siedziba

Jego siedziba mieściła się kolejno – przy Franz-Josef Strasse 16 (1920-1921), Von der Tanner Straße 26 (1921–1927), w budynku z 1910 przy Kufsteinerplatz 2 (1927–1931), w willi z pocz. XX w. przy Pienzenauerstraße 15 (1931–1939)[2], którą zajmował przez wiele lat po II w. św. Wolny Uniwersytet Ukraiński.

Współcześnie konsulat pomieszczono kolejno – w neobarokowej kamienicy z około 1900 przy Ismaningerstraße 62a (2003–2004), następnie w willi z 1911 r. przy Röntgenstraße 5 (od 2005), którą wcześniej zajmował Dom Parafii Katolickiej obrządku słowiańskiego.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Obwieszczenie Ministra Spraw Zagranicznych z dnia 31 stycznia 2020 r. w sprawie wykazu jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Spraw Zagranicznych lub przez niego nadzorowanych (M.P. z 2020 r. poz. 210).
  2. ↑ a b c d e PawełP. Ceranka PawełP., KrzysztofK. Szczepanik KrzysztofK., Urzędy konsularne Rzeczypospolitej Polskiej 1918-1945: informator archiwalny, Warszawa: Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych/Ministerstwo Spraw Zagranicznych, 2020, s. 257–260, ISBN 978-83-65681-93-5 .
  3. ↑ Personel, Polska w Niemczech – Portal Gov.pl [dostęp 2024-01-09] [zarchiwizowane 2024-01-09] .
  4. ↑ Rocznik Służby Zagranicznej 1939.

Bibliografia

  • Rocznik służby zagranicznej RP, MSZ, Warszawa 1938, 1939.
  • Edward Kołodziej: Inwentarze akt konsulatów polskich w Niemczech 1918–1939, Instytut Śląski, Opole 1983, s. 119.
  • Henryk Chałupczak, Edward Kołodziej (opr.): Zjazdy i konferencje konsulów polskich w Niemczech, protokoły i sprawozdania, 1920–1939, Wyd. Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 1999, s. 375, ISBN 83-227-1354-1.
  • Marek Masnyk, Ryszard Kaczmarek: Konsulaty na pograniczu polsko-niemieckim i polsko-czechosłowackim w latach 1918–1939, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2004, s. 206, ISBN 83-226-1334-2.
  • WojciechW. Skóra WojciechW., Służba konsularna Drugiej Rzeczypospolitej. Organizacja, kadry i działalność, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2006, s. 953, ISBN 83-7441-410-3, ISBN 978-83-7441-410-4, OCLC 169574100 .
  • Stosunki dyplomatyczne Polski. Informator. Tom I. Europa 1918–2006, Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Archiwum/Wydawnictwo Askon, Warszawa 2007, s. 584, ISBN 978-83-7452-019-5.
  • Wojciech Skóra: Polskie placówki konsularne w Niemczech we wrześniu 1939 roku, [w:] Z morza i Pomorza. Spojrzenie na wrzesień 1939. Polityka i wojna, Toruń 2011, s. 432–457.
  • Iwona Anna Kulikowska: Konsulat Generalny RP w Monachium w latach 1920–1939, Neriton, Warszawa 2012, s. 262, ISBN 978-83-7543-211-4.
  • Anna Szczepańska-Dudziak: Organizacja i funkcjonowanie polskiej służby konsularnej w latach 1945–1949, Dzieje Najnowsze, Rocznik XLIX – 2017, 1.
  • PawełP. Ceranka PawełP., KrzysztofK. Szczepanik KrzysztofK., Urzędy konsularne Rzeczypospolitej Polskiej 1918-1945: informator archiwalny, Warszawa: Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych/Ministerstwo Spraw Zagranicznych, 2020, s. 257–260, ISBN 978-83-65681-93-5 .
Kontrola autorytatywna (konsulat generalny):