Joseph Paul-Boncour

Ten artykuł od 2010-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Joseph Paul-Boncour

Data i miejsce urodzenia	4 sierpnia 1873 Saint-Aignan
Data śmierci	28 marca 1972
104. Premier Republiki Francuskiej
Okres	od 18 grudnia 1932 do 31 stycznia 1933
Przynależność polityczna	ARD
Poprzednik	Édouard Herriot
Następca	Édouard Daladier
Multimedia w Wikimedia Commons

Augustin Alfred Joseph Paul-Boncour (ur. 4 sierpnia 1873 w Saint-Aignan, zm. 28 marca 1972 w Paryżu) był francuskim politykiem w okresie Trzeciej Republiki.

Kariera polityczna

Paul-Boncour urodził się w Saint-Aignan, w departamencie Loir-et-Cher. Otrzymał wyższe wykształcenie prawnicze na uniwersytecie w Paryżu. Został aktywistą ruchu robotniczego. Zorganizował prawniczą radę związków zawodowych (Bourses du Travail). Był osobistym sekretarzem premiera Pierre'a Waldecka-Rousseau w latach 1898-1902. W roku 1909 został wybrany do Izby Deputowanych z ramienia radykałów. Utrzymał miejsce w parlamencie do roku 1914. Przez krótki okres w roku 1911 był ministrem pracy. Po służbie wojskowej w czasie I wojny światowej, powrócił do Zgromadzenia Narodowego. Przekonawszy się do socjalizmu, w roku 1916 wstąpił do SFIO (Francuskiej Sekcji Międzynarodówki Robotniczej). W roku 1931 odszedł z niej, by założyć niezależne ugrupowanie - Socjalistyczną Unię Republikańską (Union Socialiste Républicaine), która wkrótce potem połączyła się z Partią Demokratyczną-Republikańską, tworząc Parti Démocratique Républicain et Social (PDRS). W tym samym roku Paul-Boncour został wybrany do senatu. Zasiadał w nim aż do roku 1940, gdy podczas II wojny światowej ustanowiono reżim w Vichy. Podczas kadencji senatora, Paul-Boncour piastował różne stanowiska rządowe oraz dyplomatyczne. Był Stałym Delegatem w Lidze Narodów w latach 1932-36, ministrem wojny w roku 1932, premierem od grudnia 1932 do stycznia 1933, a poza tym - trzykrotnie ministrem spraw zagranicznych (od grudnia 1932 do stycznia 1934, od stycznia do czerwca 1936 oraz w marcu 1938 roku). Paul-Boncour był przeciwny utworzeniu rządu w Vichy. Po upadku Francji w czerwcu 1940, z Algieru opowiadał się za kontynuacją walki przeciwko nazistowskim Niemcom. Jako członek Zgromadzenia Doradczego od roku 1944, przewodniczył francuskiej delegacji na konferencję ONZ w San Francisco i podpisał, w imieniu Francji, Kartę Narodów Zjednoczonych. W latach 1946-48 ponownie zasiadał w senacie.

Gabinet Paula-Boncoura, 18 grudnia 1932 - 31 stycznia 1933

Joseph Paul-Boncour - premier i minister spraw zagranicznych

Édouard Daladier - minister wojny

Camille Chautemps - minister spraw wewnętrznych

Henri Chéron - minister finansów

Albert Dalimier - minister pracy i ochrony praw socjalnych

Abel Gardey - minister sprawiedliwości

Georges Leygues - minister floty

Léon Meyer - minister floty handlowej

Paul Painlevé - minister lotnictwa

Anatole de Monzie - minister edukacji narodowej

Edmond Miellet - minister ds. świadczeń socjalnych

Henri Queuille - minister rolnictwa

Albert Sarraut - minister ds. kolonii

Georges Bonnet - minister robót publicznych

Charles Daniélou - minister zdrowia

Laurent Eynac - minister poczty i telekomunikacji

Julien Durand - minister handlu i przemysłu