Ján Horecký
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 8 stycznia 1920 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 11 sierpnia 2006 | ||
| Zawód, zajęcie | językoznawca | ||
| Narodowość | słowacka | ||
| Alma Mater | |||
| Odznaczenia | |||
 | |||
| |||
Ján Horecký (ur. 8 stycznia 1920 w Stupawie[1], zm. 11 sierpnia 2006 tamże[2]) – słowacki językoznawca[1]. Do jego zainteresowań naukowych należały: leksykologia, leksykografia, terminologia, gramatyka, stylistyka, kultura językowa, językoznawstwo ogólne, łacina[1].
Rozwinął teorię i metodologię badań lingwistycznych w Słowacji[2]. Był także prekursorem nowoczesnych badań terminologicznych na gruncie słowackim[1][3]. Ogłosił publikację Základy slovenskej terminológie (1956)[4] oraz wielojęzyczny Slovník slovanské lingvistické terminologie (1957)[4]. Fundamentalne znaczenie mają także jego prace: Slovotvorná sústava slovenčiny (1959) oraz Morfematická štruktúra slovenčiny (1964)[4]. Do jego monografii zagranicznych należą: Variation in Language (1992), Semantic of Derived Words (1994)[4]. Horecký wyłożył podstawy fonologii i gramatyki słowackiej, inspirowane impulsami generatywnymi[4]. Współpracował przy tworzeniu Encyklopédii jazykovedy (1993), fundamentalnego dzieła encyklopedycznego[4]. Istotny jest również jego wkład w dziedzinie kultury języka[5]. Opracował oryginalną teorię języka literackiego[4].
W latach 1939–1944 studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Komeńskiego w Bratysławie (język słowacki i łacina)[1]. W 1944 r. otrzymał „mały doktorat” (PhDr.); w 1956 r. uzyskał stopień kandydata nauk, w 1964 r. zaś stopień doktora nauk[1]. W 1968 r. został mianowany profesorem[1]. Przez prawie 50 lat był zatrudniony w Instytucie Językoznawstwa Słowackiej Akademii Nauk i Sztuk[3].
Jest autorem ok. 200 prac, w tym prawie 30 monografii[3]. Opracował szereg podręczników akademickich: Úvod do jazykovedy (1975), Slovenská lexikológia: Tvorenie slov (1971), Lexikológia (1980)[4]. Był redaktorem naczelnym oraz głównym autorem czasopisma „Slovenská reč”[4]. Za swoje zasługi został odznaczony Krzyżem Pribiny I klasy[6].
Wybrana twórczość
- Základy slovenskej terminológie. Bratysława: SAV, 1956.
- Základy jazykovedy. Bratysława: Slovenské pedagogické nakladateľstvo, 1978.
- Spoločnosť a jazyk. Bratysława: Veda, 1982.
- Slovenčina v našom živote. Bratysława: Slovenské pedagogické nakladateľstvo, 1988.
Przypisy
- ↑ a b c d e f g JozefJ. Mistrík JozefJ., Encyklopédia jazykovedy, wyd. 1, Bratislava: Obzor, 1993, s. 175, ISBN 80-215-0250-9, OCLC 29200758 (słow.).
- ↑ a b Ján Horecký bol výrazným zjavom novodobej slovenskej jazykovedy [online], Teraz.sk [dostęp 2019-11-17] (słow.).
- ↑ a b c SlavomírS. Ondrejovič SlavomírS., Rozlúčka s Jánom Horeckým [online], Instytut Językoznawstwa im. Ľudovíta Štúra [dostęp 2020-01-25] (słow.).
- ↑ a b c d e f g h i SlavomírS. Ondrejovič SlavomírS., Dielo profesora Jána Horeckého uzavreté, „Jazykovedný časopis”, 57 (2), 2006, s. 141–155 (słow.).
- ↑ PetarP. Vuković PetarP. (red.), Jezična kultura: program i naslijeđe Praške škole, Zagreb: Srednja Europa, 2015, s. 15, ISBN 978-953-7963-24-8, OCLC 928834207 (chorw.).
- ↑ Horecký, Ján [online], Encyclopaedia Beliana, kwiecień 2010 [dostęp 2020-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-17] (słow.).
- p
- d
- e
Rząd Eduarda Hegera (2021–2023)
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
