Cmentarz Żołnierzy Włoskich w Warszawie
Widok ogólny cmentarza | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Miejscowość | Warszawa | ||
Adres | |||
Typ cmentarza | wojenny | ||
Stan cmentarza | nieczynny | ||
Powierzchnia cmentarza | 0,8 ha | ||
Data otwarcia | 1926 | ||
Architekt | Biuro Techniczne Komisariatu Głównego do Spraw Cmentarzy Wojskowych w Rzymie | ||
Położenie na mapie Warszawy | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |||
52°17′54,70″N 20°56′36,21″E/52,298528 20,943392 | |||
|
Cmentarz Żołnierzy Włoskich w Warszawie (wł. Cimitero militare italiano a Varsavia) – nekropolia znajdująca się w warszawskiej dzielnicy Bielany, przy ul. Marymonckiej 40.
Opis
Na cmentarzu o powierzchni 0,8 ha pochowano 898[1] żołnierzy włoskich wziętych do niewoli przez wojska Cesarstwa Niemieckiego na froncie włoskim i zmarłych w obozach jenieckich na terenie Polski podczas I wojny światowej (w szesnastu rzędach) oraz 1415[2] obywateli Włoch poległych lub zamordowanych w hitlerowskich obozach jenieckich i koncentracyjnych podczas II wojny światowej, których prochy złożono na cmentarzu w latach 1957–1967.
Cmentarz został zaprojektowany na terenach podmiejskich przez Biuro Techniczne Komisariatu Głównego ds. Cmentarzy Wojskowych w Rzymie. Realizacja projektu odbyła się na koszt rządu włoskiego. Z Włoch dostarczono kamienie nagrobne oraz elementy ogrodzenia. Projekt utrzymany jest w monumentalnym stylu czasów Mussoliniego. Niewysokie ogrodzenie kamienne zdobią gałęzie wawrzynu i panoplia – tarcze legionów rzymskich.
Na środku cmentarza znajduje się tablica pamiątkowa ku czci sześciu włoskich generałów (Spatocco, Andreoli, Balbobertone, Ferrero, Trionfi, Vaccaneo) zamordowanych przez oddział Waffen-SS 28 stycznia 1945 w Kuźnicy Żelichowskiej w województwie wielkopolskim[3][4].
W 1970 cmentarz został poddany gruntownemu remontowi, w trakcie którego usunięto pierwotnie prowadzącą na cmentarz monumentalną bramę z piaskowca, którą zastąpiła kuta żelazna furtka.
Cmentarz ma kształt kwadratu z dwiema krzyżującymi się pod kątem prostym głównymi alejami. Na końcu alejki wiodącej od wejścia w głąb cmentarza znajduje się ołtarz z krzyżem, za którym stoi stela z wyrytymi nazwami miejscowości, z których ekshumowano ciała poległych i pomordowanych Włochów. Po bokach od steli znajdują się ściany, za którymi są zagłębione w ziemi katakumby. Przed głównym wejściem dwa ujęcia wody wykute w kamieniu.
Nekropolia znajduje się pod opieką Ambasady Włoch w Polsce.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Mórawski podaje liczbę 868
- ↑ Mórawski podaje liczbę 1505
- ↑ Jacek Wilczur: Śmiertelny sojusz Hitler – Mussolini, Cinderella 2001 ISBN 83-86245-71-9
- ↑ Jerzy S. Majewski, Tomasz Urzykowski, Spacerownik po warszawskich cmentarzach, b.r.w. ISBN 978-83-7552-713-1 s. 143.
Bibliografia
- Karol Mórawski: Warszawskie cmentarze. Przewodnik historyczny. Warszawa: PTTK Kraj, 1991, s. 166-168. ISBN 83-7005-333-5.
- Cimitero militare italiano 2011 – YouTube
- p
- d
- e
Komunalne | |
---|---|
Wojenne | |
Rzymskokatolickie |
|
Starokatolickie | |
Ewangelickie |
|
Prawosławne | |
Żydowskie |
|
Karaimskie | |
Muzułmańskie | |
Inne |