Emel Mathlouthi

Emel Mathlouthi
Emel Mathlouthi in 2017
Algemene informatie
Alias Emel, EMEL
Geboren 11 januari 1982
Geboorteplaats Tunis
Land Vlag van Tunesië Tunesië
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) Last.fm-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Emel Mathlouthi (Tunis, 11 januari 1982), ook bekend als Emel, is een Tunesische zangeres, muzikante en songwriter. Ze werd bekend toen haar protestlied Kelmti Horra ('mijn woord is vrij') uitgroeide tot strijdlied van de Tunesische Jasmijnrevolutie en Arabische lente.[1] In haar muziek mengt ze Arabische invloeden met westerse pop en elektronica.

Biografie

Emel Mathlouthi begon met zingen toen ze 10 jaar oud was. Op haar 15e trad ze voor het eerst op. In haar studietijd begon ze songs met een politieke boodschap te schrijven. Toen ze bekender werd, verbood de Tunesische regering haar kritische songs. Mathlouthi besloot naar Parijs te verhuizen. In Frankrijk ontmoette ze Tricky met wie ze ook zou samenwerken.[2][3][4]

Na de val van de Tunesische president Zine El Abidine Ben Ali zong Mathlouthi haar lied Kelmti Horra te midden van een massa demonstranten. De beelden gingen de wereld over en Kelmti Horra werd een van de populairste revolutieliederen.[1][5]

In 2012 bracht Mathlouthi haar debuutalbum Kelmti Horra uit, waarop ze Arabische invloeden combineerde met westerse invloeden van artiesten als Björk en Massive Attack.[2] Het album werd goed ontvangen in de pers. Mixedworldmusic omschreef het als "Arabische triphop met een volstrekt eigen karakter van een ambitieuze, talentrijke zangeres waar we nog veel van gaan horen."[6][7][8] Ahram Online noemde Mathlouthi "de Fairuz van haar generatie".[9]

Op Mathlouthi's tweede album Ensen (2017) was opnieuw een combinatie te horen van Arabische en elektronische muziek, gecombineerd met Mathlouthi's stem, die "afwisselend kwetsbaar en krachtig" is. Daarnaast was er op dit album ook 21e eeuwse avantrock te horen, met "Kate Bush, Björk en James Blake als duidelijke invloeden".[10][11]

In 2019 kwam Mathlouthi's album Everywhere We Looked Was Burning uit. Dit was haar eerste volledig Engelstalige album.

MRA (2024) maakte Mathlouthi met een team dat volledig uit vrouwen bestond: de producenten, technici, musici, fotografen etc. waren allemaal vrouwen. De tracks op Mathlouthi's vorige album werden bijna altijd door mannen geproduceerd, en Mathlouthi kwam tot de conclusie dat dit niet zou veranderen als ze die verandering niet zelf zou afdwingen. MRA was een mix van genres, waaronder rock, funk, hiphop, Arabische reggaeton, Afrikaanse trap en drum-'n-bass. De teksten op dit album gingen over onderwerpen als homofobie, transfobie, seksisme en racisme.[12][13]

Mathlouthi gaf diverse optredens in Nederland en België. Zo stond ze op Amsterdam Roots Festival, Le Guess Who?, Crossing Border, Sfinks en Esperanzah!

Discografie

  • Kelmti Horra (2012)
  • Ensen (2017)
  • Ensenity (Remix Album) (2018)
  • Everywhere We Looked Was Burning (2019)
  • The Tunis Diaries (2020)
  • MRA (2024)

Externe links

Officiële website

Bronnen en referenties

Bronnen, noten en/of referenties

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Emel Mathlouthi op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

  1. ↑ a b Bosch, Saskia, "'Mijn woord is vrij'", Trouw, 2 juli 2013. Gearchiveerd op 18 februari 2023.
  2. ↑ a b (en) Fred Thomas, Emel Mathlouthi Biography. allmusic.com. Gearchiveerd op 18 februari 2023. Geraadpleegd op 18 februari 2023.
  3. ↑ (en) Jenn Pelly, Why the World Needs Emel Mathlouthi’s Anthems Against the Dictatorship Machine. pitchfork.com (14 september 2016). Gearchiveerd op 1 april 2023.
  4. ↑ (en) Hickling, Alfred, "Womadelaide: Emel Mathlouthi and Rachid Taha review", The Guardian, 10 maart 2014. Gearchiveerd op 18 februari 2023.
  5. ↑ Bouazza, Hassnae, "Vrouwen en de Arabische Lente: even kwam de vrijheid dichtbij", NRC, 8 januari 2021. Gearchiveerd op 18 februari 2023.
  6. ↑ Pieter Franssen, Emel Mathlouthi - Kelmti Horra. mixedworldmusic.com (24 juni 2013). Gearchiveerd op 18 februari 2023.
  7. ↑ (en) Spencer, Neil, "Emel Mathlouthi: Kelmti Horra – review", The Guardian, 19 februari 2012. Gearchiveerd op 18 februari 2023.
  8. ↑ (en) Handy, Nathaniel (april/mei). KELMTI HORRA. Gearchiveerd op 18 februari 2023. Songlines 2012
  9. ↑ (en) Farah Montasser, Emel Mathlouthi: The Fairuz of her generation. Ahram Online (28 april 2013). Gearchiveerd op 18 februari 2022.
  10. ↑ (en) Jenn Pelly, Emel Mathlouthi: "Ensen Dhaif" Track review. pitchfork.com (16 februari 2016). Gearchiveerd op 18 februari 2023.
  11. ↑ (en) Cartwright, Garth (maart). ENSEN. Gearchiveerd op 19 februari 2023. Songlines 2017
  12. ↑ (en) Cornwell, Jane (mei 2024). Review: EMEL - MRA. Songlines 2024
  13. ↑ (en) Cornwell, Jane (mei 2024). EMEL INTERVIEW: “I’M NOT INTERESTED IN THAT INHERITED FEELING WHERE WOMEN ARE RIVALS ANYMORE”. Songlines 2024
Mediabestanden
Zie de categorie Emel Mathlouthi van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.